Ψυχολογία
Μπροστά σε ένα τέτοιο κορίτσι, ένας ταύρος θα ξαπλώσει στο έδαφος!

Συμβαίνει, και συχνά, η εξουσία στην οικογένεια να ανήκει στο παιδί. Ποιοι είναι οι λόγοι για αυτό; Ποιες είναι οι συνέπειες αυτού;

Τυπικοί λόγοι

  • Δυνατό παιδί και αδύναμοι γονείς.
  • Ο αγώνας μεταξύ των γονιών, όπου το παιδί λειτουργεί ως μοχλός πίεσης.

Συνήθως, για να δράσει πιο δυνατός ένας τέτοιος μοχλός, ο ενδιαφερόμενος γονέας (συχνότερα η μητέρα) αρχίζει να εξυψώνει τον ρόλο του παιδιού. Γίνεται Θεός και η μητέρα γίνεται Μητέρα του Θεού. Η μαμά (όπως) κερδίζει, αλλά στην πραγματικότητα το παιδί αποδεικνύεται αρχηγός της οικογένειας. Δείτε →

  • Ένα παιδί χειραγωγό και στοργικοί γονείς που το μεγαλώνουν σε μια ροή αγάπης σύμφωνα με το μητρικό πρότυπο.

Εδώ, οι γονείς μπορεί να είναι έξυπνοι, ταλαντούχοι και δυνατοί, αλλά λόγω της ιδεολογικής τους στάσης, ξέρουν ότι το παιδί πρέπει να το αγαπούν μόνο (δηλαδή να του παρέχεται μόνο άνεση και χαρά) και ότι δεν πρέπει να στενοχωριέται. Σε αυτή την κατάσταση, το παιδί-χειραγώγηση καταλαμβάνει αμέσως την εξουσία και στη συνέχεια αρχίζει να εκπαιδεύει (εκπαιδεύει) τους γονείς σύμφωνα με το δικό του έργο. Δείτε →

Επακόλουθο

Συνήθως λυπηρό. Ωστόσο, αν τα παιδιά είναι ευγενικά, τότε κοροϊδεύουν τους γονείς τους για μικρό χρονικό διάστημα, όχι πολύ, και μπορεί κάλλιστα να μεγαλώσουν σε αξιοπρεπή άτομα από μόνα τους.

Ποιος είναι τότε ο σωστός τρόπος;

Σκέψεις στο άρθρο: Κόκκινη γάτα, ή Ποιος είναι ο αρχηγός της οικογένειας

Πείραμα «Αναρχία»

Το παιδί αρνήθηκε να συμμετάσχει στις δουλειές του σπιτιού, με το επιχείρημα ότι δεν το χρειαζόταν και ήθελε να κάνει κάτι άλλο. «Δεν θέλω να καθαρίσω τα παιχνίδια, πρέπει να τα καθαρίσεις. Θέλω να παίξω στο τηλέφωνο.»

Του πρόσφερα την «Αναρχία», δηλαδή κάνουμε μόνο ό,τι θέλουμε. Προειδοποίησα ότι αυτή η επιλογή ισχύει για όλα τα μέλη της οικογένειας.

Το παιδί χάρηκε και ήθελε να ζήσει με τέτοιο τρόπο. Το πείραμα ξεκίνησε στις 14:00 μ.μ.

Κατά τη διάρκεια της ημέρας, το παιδί έκανε ό,τι ήθελε (στο πλαίσιο της νομοθεσίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας). Το ίδιο έκαναν και οι γονείς. Ο καθένας είναι ο δικός του σκηνοθέτης. Έπαιζε, περπάτησε, πήρε τα παιχνίδια που ήθελε στο δρόμο. Δείτε →

Αφήστε μια απάντηση