Κόκκινο λάδι (Suillus collinitus)

Συστηματική:
  • Διαίρεση: Basidiomycota (Βασιδιομύκητες)
  • Υποδιαίρεση: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Κατηγορία: Αγαρομύκητες (Αγαρομύκητες)
  • Υποκατηγορία: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
  • Παραγγελία: Boletales (Boletales)
  • Οικογένεια: Suillaceae
  • Γένος: Suillus (Oiler)
  • Τύπος: Suillus collinitus (Κόκκινο βούτυρο)
  • Suillus fluryi
  • Λάδι χωρίς δακτύλιο

Κόκκινο λιπαντικό (Lat. Suillus fluryi) ανήκει στα μανιτάρια του γένους Oiler. Το γένος περιλαμβάνει περισσότερα από πενήντα είδη μυκήτων που αναπτύσσονται στο εύκρατο ημισφαίριο.

Το μανιτάρι θεωρείται βρώσιμο, με θρεπτική αξία δεύτερης κατηγορίας. Μεταξύ των βρώσιμων μανιταριών, κατέχει την πρώτη θέση μεταξύ των μανιταριών που αναπτύσσονται στο μικτό δάσος.

Το ερυθρό λάδι έχει μεσαίου μεγέθους καρποφόρο σώμα και κάλυμμα με κοκκινοκόκκινη κολλώδη επιφάνεια. Στο πόδι του μανιταριού, υπάρχει ένα υπόλειμμα από μεμβρανώδες κάλυμμα ή μικρά κονδυλώματα.

Αγαπημένο μέρος ανάπτυξης είναι το έδαφος κάτω από την πεύκη, με το οποίο ο μύκητας σχηματίζει ένα μυκήλιο. Στις αρχές του καλοκαιριού εμφανίζεται το πρώτο στρώμα λαδιού σε φυτεύσεις νεαρών πεύκων και ελάτης. Η ώρα για το πιάτο με το κόκκινο βούτυρο συμπίπτει με την εποχή της ανθοφορίας του πεύκου.

Η δεύτερη στρώση λαδιού εμφανίζεται στα μέσα Ιουλίου, κατά την ανθοφορία της φλαμουριάς. Το τρίτο στρώμα του κόκκινου λαδιού συλλέγεται από τις αρχές Αυγούστου μέχρι την έναρξη των πρώτων έντονων παγετών.

Αναπτύσσεται σε μεγάλες ομάδες, κάτι που είναι βολικό για τους μανιταροσυλλέκτες κατά τη συλλογή.

Το red butterdish είναι ένα νόστιμο και αρωματικό μανιτάρι. Όχι πλαδαρό και όχι σκουληκώδες, το μανιτάρι είναι κατάλληλο για οποιαδήποτε επεξεργασία. Το πιάτο με βούτυρο βράζεται και μαριναρίζεται τόσο ξεφλουδισμένο όσο και χωρίς φλούδα. Αυτό δεν επηρεάζει τη γεύση, αλλά το καπάκι ενός μη αποφλοιωμένου μανιταριού μετά το βράσιμο γίνεται ένα άσχημο μαύρο χρώμα. Η μαρινάδα που λαμβάνεται κατά τη διαδικασία μαγειρέματος γίνεται πηχτή και μαύρη. Τα καθαρισμένα βρασμένα βούτυρο έχουν έντονο κρεμώδες χρώμα, ενώ ευχαριστούν το μάτι του μανιταροσυλλέκτη. Για στέγνωμα για το μέλλον χρησιμοποιείται λαδόκολλα με μη ξεφλουδισμένο καπέλο αφού με τον καιρό θα σκουρύνει έτσι κι αλλιώς.

Το κόκκινο βουτυρόπιτο εκτιμάται ιδιαίτερα τόσο από ερασιτέχνες όσο και από επαγγελματίες μανιταροσυλλέκτες για τις θρεπτικές του ιδιότητες.

Αφήστε μια απάντηση