Το να είσαι μητέρα στο Αφγανιστάν: η μαρτυρία του Ghezal

«Πιες! ", Η μητέρα μου με ρώτησε στο μαιευτήριο, δίνοντάς μου ένα φλιτζάνι που μόλις είχε ρίξει από ένα μεγάλο μπουκάλι Thermos®. «Ποιο είναι το φίλτρο μαμά σου;» απάντησα χαμογελώντας. «Ένα ρόφημα που δεν μπορούσαν να σας δώσουν οι Γάλλοι γιατροί και που θα σας επιτρέψει να ανακουφίσετε τους πόνους στο στομάχι σας και να εξαφανίσετε τις ακαθαρσίες. "

Μόλις γεννήσουν, οι αφγανές μητέρες πίνουν Chawa, φτιαγμένο με μαύρο τσάι, τριμμένο φρέσκο ​​τζίντζερ, ζαχαροκάλαμο, μέλι, κάρδαμο και θρυμματισμένους ξηρούς καρπούς. Η μητρότητα είναι γυναικεία υπόθεση μαζί μας και οι συγγενείς δεν διστάζουν να έρθουν να βοηθήσουν τη νεαρή μητέρα. Από την περίοδο της εγκυμοσύνης συμβάλλουν όλα στην ευημερία της, στους γείτονες που φέρνουν τα πιάτα τους, οι δελεαστικές μυρωδιές των οποίων φτάνουν στη μύτη των εγκύων γύρω τους για να μην την απογοητεύσουν. Όταν γεννιέται το μωρό τους, οι γυναίκες μπορούν έτσι να ακολουθήσουν την παράδοση των σαράντα ημερών ανάπαυσης. Ο πατέρας δεν παρευρίσκεται στη γέννα. Αυτό θα φαινόταν τραβηγμένο για μια Αφγανή, που θα προτιμήσει τη βοήθεια της μητέρας ή της αδερφής της.

Πρέπει να ξέρετε ότι η Αφγανή είναι αυτή που διευθύνει το νοικοκυριό της. είναι το νευρικό κέντρο του σπιτιού. Μπορώ να δω πόσο τυχερός ήμουν που γέννησα στη Γαλλία, επειδή η χώρα μου βρίσκεται σε πόλεμο για περισσότερα από σαράντα χρόνια. Το ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας είναι απίστευτο και η πλειοψηφία των γυναικών αναγκάζονται να γεννούν στο σπίτι λόγω έλλειψης υποδομών. Παρά τις ενώσεις που υπάρχουν στο πεδίο, οι συνθήκες υγιεινής παραμένουν καταστροφικές και πολλές μητέρες χάνουν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του τοκετού. Πολλοί Αφγανοί ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και η πρόσβαση σε καθαρό νερό είναι περίπλοκη.

Πολλές παραδόσεις γύρω από τη γέννηση

Διατηρώ μερικά έθιμα της χώρας καταγωγής μου ήταν προφανές όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μου. Ο πατέρας μου ήρθε να ψιθυρίσει στο δεξί αυτί καθενός από τα μωρά μου το κάλεσμα για προσευχή. Τα παλιά χρόνια έπεφταν πυροβολισμοί στον αέρα για να καλωσορίσουν το νεογέννητο. Όταν γεννιέται ένα αγόρι, οι πιο εύπορες οικογένειες θυσιάζουν ένα πρόβατο για να μοιράσουν φαγητό στους άπορους ως προσφορά. Είχαμε ετοιμάσει γλυκά για τους αγαπημένους μας και στείλαμε χρήματα στο σπίτι για να επιτρέψουμε σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων να φάνε. Ένα ζευγάρι Αφγανών φίλων των γονιών μου που ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες έκαναν σήμερα το ταξίδι για τη γέννηση της κόρης μου, με τα χέρια τους γεμάτα ρούχα από 0 έως 2 ετών. Ήταν ένας τρόπος να συνεχιστεί η παράδοση της Jorra να ετοιμάζει η οικογένεια το προίκα για το νεογέννητο.

Όταν γεννήθηκε το μεγαλύτερο παιδί μου, ήμουν σκεπτικιστής για ορισμένα έθιμα που η μητέρα μου με συμβούλεψε να ακολουθήσω. Το να σφιγγάρει το βρέφος ήταν ένα από αυτά. Αλλά το τεστ αποδείχτηκε πειστικό, πείσθηκα γρήγορα. Αργότερα, για τον γιο μου, είδα παντού στα περιοδικά που οι δυτικές γυναίκες ρίχτηκαν πάνω σε αυτή τη «μαγική κουβέρτα». Τίποτα καινούργιο για μια Αφγανή μητέρα! 

Μια άλλη μέρα που η μικρή μου έπασχε από κολικούς, η μητέρα μου της έφτιαξε ένα έγχυμα με σπόρους μάραθου και γλυκάνισου, να πίνει χλιαρό σε μικρές ποσότητες από το μπουκάλι. «Ποιο είναι το γήρας σου;» Τον ρώτησα. Κάτι άλλο που λειτούργησε υπέροχα και που σήμερα πωλείται βιομηχανικά στα φαρμακεία! Η Mahnaaz, η κόρη μου, της οποίας το μικρό όνομα σημαίνει «ευγενική ομορφιά του φεγγαριού» στα περσικά, και ο γιος μου Waïiss, «το σπίτι, η κατοικία, η πατρίδα» στα Πάστο, είναι καρπός μικτών πολιτισμών. Τους μεταβιβάζω τη δική μου μέσω της γλώσσας, της μαγειρικής, της γειτνίασης με τους παππούδες τους (Μπίμπι και Μπόμπα), σεβασμό στους μεγαλύτερους και με τον καιρό ελπίζω να τους φέρνω λίγο περισσότερο κάθε μέρα…